مقایسه تغییرپذیری زمان بندی تنظیمات وضعیتی پیش بینانه در بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده و افراد سالم

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تغییرپذیری استراتژی های کنترل وضعیت در بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده، به عنوان شاخصی در ارزیابی قابلیت تطابق سیستم کنترل و ثبات وضعیت با نیازهای محیطی و مقایسه آن با افراد سالم و همچنین توجه به نقش عوامل روانشناختی همراه با درد به عنوان یک عامل تأثیرگذار در اختلال وضعیت انچام شد. روش بررسی: این تحقیق تحلیلی، مقطعی و موردی- شاهدی، بر روی ۲۱ بیمار مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده که به صورت ساده و در دسترس و ۲۱ فرد سالم که به روش جورکردن، از طریق همتاسازی با بیماران انتخاب شده بودند، انجام شد. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات سه گوش، مایل خارجی و مایل داخلی/ عرضی شکم و راست کننده ستون مهره ها در طی حرکت پرتابی فلکشن بازو با حداکثر شتاب، به تعداد ۷۵ مرتبه در هر فرد ثبت گردید. جهت بررسی باورهای اجتنابی افراد، از پرسشنامه استاندارد باورهای اجتنابی ناشی از ترس و جهت ارزیابی ناتوانی ناشی از کمردرد از پرسشنامه رولند- موریس استفاده گردید. داده های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که افراد مبتلا به کمردرد مزمن به طور معناداری، تغییرپذیری کمتری در زمان بندی تنظیمات وضعیتی پیش بینانه عضله عرضی شکم / مایل داخلی نسبت به افراد گروه کنترل نشان می دهند(0/047=p)، درحالی که کاهش تغییرپذیری محسوس و معناداری در عضلات مایل خارجی(0/45=p) و راست کننده ستون مهره ها(0/6=p) در آنها مشاهده نگردید. بین تغییرپذیری زمان بندی تنظیمات وضعیتی پیش بینانه و نمره پرسشنامه ترس از درد(0/006=p) ارتباط معناداری وجود داشت، هرچند ارتباط معناداری بین این متغیر و ناتوانی(0/90=p) در بیماران مشاهده نگردید. نتیجه گیری: کاهش تغییرپذیری در سیستم کنترل وضعیت بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده وجود دارد که می تواند با کاهش قدرت تطابق با نیازهای محیطی موجود، به تداوم کمردرد و مزمن شدن آن بیانجامد. بهتر است بازگرداندن تغییرپذیری به سیستم کنترل وضعیت نیز در توانبخشی این گروه بیماران مدنظر قرار گیرد.